Carl Schmitt was een briljante rechtsgeleerde die de nazi’s met juridische argumenten hielp om de democratie te ondermijnen. Zijn invloedrijke ideeën over de essentie van een sterke natiestaat vormen nog steeds een bron van inspiratie voor de tegenstanders van de liberale democratie. Schmitts gedachtegoed is in veel opzichten relevant gebleven, vooral in tijden waarin democratische waarden wereldwijd onder druk staan.

Het belang van een sterke natiestaat

Schmitt geloofde sterk in de noodzaak van een robuuste natiestaat om de stabiliteit van de samenleving te waarborgen. Hij was van mening dat democratieën kwetsbaar waren voor chaos en dat een krachtige staat, geleid door een soevereine autoriteit, de enige manier was om orde te handhaven. Dit gedachtegoed heeft zijn sporen nagelaten in zowel fascistische als andere autoritaire ideologieën, die de democratische rechtsstaat als zwak beschouwen.

De naoorlogse Schmitt en zijn erfenis

Na de Tweede Wereldoorlog werd Schmitts werk als onderdeel van het naziregime veroordeeld. Hij kreeg zelfs een beroepsverbod opgelegd. In de nieuwe voorstelling van Bo Tarenskeen wordt Schmitt, gespeeld door Hans Dagelet, geportretteerd als iemand die zijn ideeën nu probeert te rechtvaardigen. Het toneelstuk biedt een unieke kans om zijn gedachtegoed te begrijpen en de complexe relatie tussen wet, macht en ethiek te onderzoeken.

Een filosofisch steekspel

In dit werk komt Schmitts filosofie aan bod, waarbij de kwetsbaarheid van de democratie en de rol van de wet centraal staan. De vraag rijst hoe juridische systemen zowel beschermend als onderdrukkend kunnen zijn. De voorstelling biedt een intellectuele en emotionele uitdaging, waarin de kijker wordt geconfronteerd met de kracht van de wet en de gevaren die schuilen in de politieke kwetsbaarheid van een democratische samenleving.