Greet Grottendieck, geboren op 22 februari 1943 in Den Haag, is een gerenommeerde Nederlandse beeldhouwster. Ze groeide op in Den Haag, waar ze werkte in de fietsenwinkel van haar vader. Hier verzorgde ze de etalage, waar ze poppen maakte en achtergronden schilderde, wat haar interesse in kunst en creativiteit verder ontwikkelde.
In 1956 verhuisde Greet naar de Veluwe, waar ze haar creatieve pad voortzette. Ze volgde lessen in handvaardigheid aan de Apeldoornse Volksuniversiteit, maar het beeldhouwen leerde ze vooral zelf. Dit autodidactische proces speelde een belangrijke rol in haar artistieke ontwikkeling en leidde tot de oprichting van haar eigen atelier en beeldentuin in Wenum-Wiesel, waar ze achttien jaar werkzaam was.
Greet Grottendieck is vooral bekend om haar bronzen beelden van dieren en mensen, die ze op natuurgetrouwe wijze maakt. Haar werken stralen leven en beweging uit, wat vooral te danken is aan haar vaardigheid om de essentie van haar onderwerpen vast te leggen. De beelden van Grottendieck worden gekarakteriseerd door hun realisme en de manier waarop ze de toeschouwer een gevoel van betrokkenheid geven.
Een opvallend kenmerk van Grottendieck’s werken is dat veel van haar beelden geen sokkel hebben. Dit maakt het voor de kijker alsof hij of zij zich midden in de scène bevindt, wat een unieke interactie met het kunstwerk mogelijk maakt. Dit maakt haar werk niet alleen visueel aantrekkelijk, maar ook meeslepend en dynamisch.
