Marius van Beek werd geboren op 9 januari 1921 in Utrecht en overleed op 27 september 2003 in Nijmegen. Hij groeide op in een katholiek gezin en was actief in het gewapende verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog. Zijn jeugd en oorlogservaringen speelden een belangrijke rol in zijn latere werk als beeldhouwer.
Tijdens de oorlogsjaren was van Beek enige tijd ondergedoken bij de beeldhouwer Pieter d’Hont, die zijn leermeester werd. Deze periode was cruciaal voor zijn ontwikkeling als kunstenaar. Het was bij d’Hont dat hij zijn eerste stappen zette in de beeldhouwkunst, en zijn werk zou later de invloeden van zijn leermeester weerspiegelen.
In 1959 verhuisde van Beek naar Arnhem, waar hij verschillende studiereizen ondernam. De indrukken van zijn reizen kwamen duidelijk naar voren in zijn beeldhouwwerken. Hij werkte met diverse materialen, waaronder brons, klei, steen, en later ook jute, ijzer, hout en albast. Het thema ‘verzet’ kwam vaak terug in zijn werk, maar ook het katholicisme en de klassieke oudheid speelden een belangrijke rol in de symboliek van zijn sculpturen.
Marius van Beek blijft herinnerd als een kunstenaar die niet alleen zijn techniek, maar ook zijn ervaringen in de strijd voor vrijheid en zijn diepe verbondenheid met zijn geloof en de klassieke traditie, uitdrukte in zijn werk. Zijn beelden blijven een krachtige getuigenis van de tijd waarin hij leefde.
